De Franse krant Le Parisien heeft onlangs de hand kunnen leggen op een geheim rapport van het IGAS ( Inspection Générale des Affaires Sociales ) over het Covid beleid, dat voormalig Minister van Volksgezondheid Olivier Veran sinds november 2020 angstvallig verborgen heeft gehouden in de onderste schuif van zijn lade, terwijl het conform de vigerende wetgeving had moeten openbaar gemaakt worden.
We hoeven niet ver te zoeken naar de reden. Het rapport stelt heel wat zaken aan de kaak die het daglicht niet kunnen verdragen en die, eigenaardig genoeg, opvallend veel gelijkenissen vertonen met wat we in België gezien hebben met Maggie De Block, Wouter Beke & co. Het lijkt wel of de dames en heren die met de scepter zwaaiden inzake onze gezondheid allemaal hetzelfde draaiboek hebben gevolgd.
Maggie De Block is in 2020 in opspraak gekomen toen bleek dat zij de opdracht had gegeven om de strategische voorraad van mondmaskers ( 5 miljoen stuks ) te vernietigen omdat ze beweerdelijk over datum waren. Thans blijkt dat haar Franse collega exact hetzelfde heeft gedaan en er dienvolgens ook in Franse ziekenhuizen een woonzorgcentra een nijpend tekort is geweest aan beschermingsmateriaal. Toeval ?
Daaropvolgend werd België geconfronteerd met het schandaal inzake de contact-tracing waarvan de toekenning van de opdracht had moeten geschieden via een openbare aanbesteding die er echter nooit is geweest. Minister Wouter Beke heeft de opdracht, daags na het open stellen van de publieke offert periode, al toegekend aan een privé consortium dat gehandeld heeft met voorkennis. Allemaal netjes gearrangeerd. Toen het uitlekte mompelde Wouter dat hij dit op deze manier had gedaan omdat het dringend was. Hij kon niet wachten tot de inschrijvingstermijn van 3 weken die hijzelf voorzien had, verstreken was.
En alsof dit alles dan nog niet erg genoeg was brachten de honderden werknemers van dat consortium via sociale media zelf aan het licht dat zij met hun vingers zaten te draaien, niet wisten wat te doen, geen instructies kregen en ook niet fatsoenlijk opgeleid werden. Niet veel later bleek dan ook nog eens dat er geen enkele organisatie was en de tracing afdelingen onderbemand waren.
In Frankrijk zijn de zaken vrijwel op gelijkaardige manier verlopen met dat verschil dat ze daar gewerkt hebben met vrijwilligers maar de chaos was niet anders.
Het Frans crisis centrum was onderbemand en slecht georganiseerd wat aanleiding heeft gegeven tot heel wat fouten in het beheer en de data. In België was dit niet anders. Op 25.09.2020 werd de toenmalige Directeur van Sciensano, Sophie Qouilin ondervraagd in de Covid commissie over de erbarmelijke werking van deze vzw, die moest instaan voor de verwerking van alle cijfers die de basis vormden van alle vrijheidsbeperkende maatregelen. De Vlaamse media hebben er in alle talen over gezwegen maar de Waalse krant Le Soir - aanwezig bij het verhoor - was er wel als de kippen bij om de verklaringen van deze dame te publiceren. Sciensano was, naar verluidt, zwaar onderbemand en ondergefinancierd. Het personeel diende tot 3 u ’s nachts cijfers te verwerken. Het hoefde dan ook niemand te verbazen dat er fouten gebeurd waren in de data verwerking. Zand erover.
De eerste golf van de Covid crisis en de hiermee gepaarde lockdown heeft de wereld lam geslagen en gigantische economische schade veroorzaakt, wat – onder meer door de vele quarantaines met uitval van personeel – geleid heeft tot grote tekorten op de markt van vraag en aanbod. In plaats van de nodige lessen te trekken uit deze pijnlijke ervaring en de nodige voorzieningen te treffen voor de volgende golf die toen reeds voorspeld werd, hebben de beleidsmakers in alle Westerse landen de zaken op hun beloop gelaten, de wereld gedurende 8 maanden terug in een - tweede - lockdown gestoken en de bevolking en economie nog dieper de put in geduwd.
In alle Westerse landen waren de ziekenhuizen zwaar overbelast. Er was een groot tekort aan personeel maar er werd in geen enkel land geïnvesteerd in extra bedden en werkkrachten. Zoveel overeenstemming in de aanpak en het beleid in elk land, is teveel om nog toeval te kunnen zijn.
De inflatie liet zich al begin 2020 goed voelen en bereikte in 2022 een absoluut hoogtepunt. Er werd een zwart schaap gezocht en gevonden in de persoon van Putin. Het eigen aandeel in de hel die zijzelf veroorzaakt hadden werd als vanouds onder de mat geveegd.
Alle spilfiguren hebben hun zeilen gehesen. Angela Merkel, Boris Johnson, Olivier Véran en tal van anderen zijn de dans ontsprongen en doen nu iets anders. Maggie De Block heeft een postje kunnen versieren in het Directoraat-Generaal van de WHO. Voormalig eerste minister van de tijdelijke regering, Sophie Wilmès, heeft zich terug getrokken uit de politiek om voor haar zieke echtgenoot te zorgen. Dit siert haar, maar de plaatsvervangende schaamde zal zeker ook wel een rol gespeeld hebben in haar beslising. Wouter Beke heeft evenzo ontslag genomen als minister in de Vlaamse regering maar zal binnenkort wel weer ergens opduiken in de federale op Vlaamse politiek, of misschien ook ergens bij een of andere instantie geparkeerd worden waar hij tegen een vette pree kan uitbollen. Hun opvolgers in de Vivaldi regering dromen ook al van hun volgende postje. Ze laten allemaal een puinhoop achter maar toch geraken ze er steeds weg mee alsof er nooit iets gebeurd is. In België, Frankrijk, Nederland. Alle Westerse landen. Zolang de burgers gedesinteresseerd blijven toekijken en maar laten begaan, zal er nooit iets ten goede veranderen.
Comments