‘Coronastrijd gaat ten koste van volksgezondheid’

De maatregelen  tegen de verspreiding van het coronavirus zijn ongezien. Epidemioloog Luc Bonneux stelt daar kritische vragen bij.

Bron: Sociaal.net

Dr. Epidemioloog Luc Bonneux verklaarde reeds op 13.05.2020: 'Coronastrijd gaat ten koste van volksgezondheid’

Vanuit historisch perspectief is deze COVID-19-pandemie eerder een fait divers. De motor van dit alles: angst. De wens om deze angst te beheersen is een even essentieel onderdeel van epidemieën als de virussen of bacillen zelf. Vanuit voortschrijdend historisch inzicht moeten we ons afvragen hoe verstandig dat allemaal is geweest. Hoeveel schade is er veroorzaakt aan economie en mensheid? En hoeveel baten bracht het op?

Was dit virus dan zo gevaarlijk? Vanaf de beschrijving van het genoom wisten we dat het nieuwe coronavirus erg leek op een ander gevaarlijk virus: SARS-1. We waren dus gewaarschuwd.

Terwijl epidemieën normaal zijn, is de reactie op deze pandemie ongezien. Toen bleek dat het niet zou lukken om COVID-19 in de doofpot te houden, besliste China om hotspot Wuhan af te sluiten van de wereld. Die lockdown zette een gevaarlijke standaard.

De risico’s en kosten van zo’n preventief optreden worden schromelijk onderschat. Eén van de principes van preventie is: ‘Zot is nooit zot genoeg’. Het kan immers altijd zotter want gezondheid kent geen prijs. Slagzinnen moeten altijd genuanceerd worden. In het zog van een lockdown volgt onvermijdelijk economische schade. Die wordt cash betaald in gezonde levensjaren, vooral door de zwakkere bevolkingsgroepen. Het bredere plaatje is dus cruciaal. De hele democratische staatsorganisatie heeft tot doel mensen gezond en welvarend te houden. Dat is een zeer succesvolle oefening in preventie. Na leeftijd is socio-economische welstand de belangrijkste voorspeller van gezondheid.

Maar virologen zijn virologen, geen experten in volksgezondheid. Ze hebben een tunnelvisie op virussen en een zwak overzicht over de sociale en economische gevolgen van hun adviezen.

Bovendien gold meteen: eigen deskundigheid eerst. Elk land hees de eigen deskundigen op het wapenschild. Maar die deskundigheid is meestal veel beperkter dan de deskundigen zelf denken. België is wetenschappelijk een klein land. Dit wetenschapsnationalisme hindert de evaluatie van de ervaringen in andere landen.

Op basis van worstcasespeculaties werden strenge maatregelen afgekondigd. Die waren van in het begin nooit goed onderbouwd door de feiten in de waarneembare wereld. Die monomane strijd tegen het virus ging ten koste van de volksgezondheid, overal ter wereld.

Macht is verslavend. Onze deskundigen excelleerden in het maken van verplaatsingen naar radio- en televisiestudio’s allerhande. Terwijl in België al weken wordt getreuzeld met het openen van de winkels, zijn die in Zweden of Nederland nooit dicht geweest. Ik werk in Nederland. In een grote Nederlandse doe-het-zelfzaak voelde ik me nooit bedreigd, in een Belgische supermarkt wel.

De virologische deskundigen hebben helaas een excuus: de Belgische politiek is zo zwak geworden dat ze bijna afwezig is. Iemand moest het land door deze crisis sturen. En dan kon je heel wat slechter kiezen dan Van Ranst, Vlieghe en Van Gucht. Macron, bijvoorbeeld, wiens beleid ik enkel kan beschrijven als autoritair en wetenschappelijk onbekwaam.

Als federaal land is België onbestuurbaar geworden met, om Geert Hoste te citeren, meer ministers dan mondmaskers. Dat dateert van voor de coronacrisis, maar werd nu duidelijk.

Wat de gevolgen zijn, weet ik niet. Maar dat die er gaan zijn, betwijfel ik niet. Bij ons zal de zware economische schade zich vertalen in faillissementen, werkloosheid en verarming. Wie zich onderaan de ladder bevindt, is beter af in Zweden dan in België. De virologische tunnelvisie werd overal ter wereld gestuurd door de angstige middenklasse. De prijs hiervoor wordt betaald door de armen.